(5) ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΘΟΔΕΣΜΗ ╰⊰¸¸.•¨* GREEK ORTHODOX FLOWERS

 

https://theflowersoforthodoxy.blogspot.com

The Flowers of Orthodoxy

Ορθοδοξία

(5) Ορθόδοξη ανθοδέσμη

«Ζοῦσε στό Γκίζη ἔνας 75χρονος Ἑλληνορώσος, ὁ Χαρίλαος, πού καθημερινῶς κατέβαινε μέ τά πόδια ἀπ᾽ τό Γκίζη στήν ἀγορά.

Καθῶς κατέβαινε τό δρόμο, ἀπό ὅπου περνοῦσε βλασφημοῦσε τά Θεία καί ἔβριζε τούς πάντες καί τά πάντα, προκαλῶντας φασαρία καί ταραχή στήν περιοχή. Αὐτό γινόταν κάθε μέρα! 

Κάποια μέρα καθῶς κατέβαινε τό δρόμο, ὁ μπάρμπα Θεόδωρος, πού εἶχε ἕνα κατάστημα μέ ξηρούς καρπούς, τοῦ ἔκανε νόημα νά ἔρθη στό κατάστημα, γιά νά ἔπιναν ἕνα καφέ. Πῆγε ὁ Χαρίλαος, κάθισε καί πάνω στή συζήτησι τοῦ λέει ὁ μπάρμπα Θεόδωρος: 

—Τί εἶναι αὐτό πού κάνεις κάθε πρωί; Εἶναι ντροπή μας, γιατί κάποτε καί ἐγώ τά ἔφτιαχνα αὐτά. Δέν νομίζεις, ὅτι στήν ἡλικία πού βρισκόμαστε, πρέπει νά ἀλλάξουμε; 

Καί τοῦ λέει ὁ Χαρίλαος: 

—Ἐγώ δέν μπορῶ νά ἀλλάξω! Ἐγώ ἔχω κάτι μέσα μου, δέν ξέρω τί εἶναι, πού μέ ὠθῆ νά κάνω καί νά λέω αὐτά πού βλέπεις, χωρίς νά τό θέλω. Καί μοῦ φαίνονται ὅλοι καί ὅλα διεφθαρμένα καί στραβά...

—Ἄν θέλης νά βοηθηθῆς, τοῦ εἶπε ὁ μπάρμπα Θεόδωρος, νά πᾶς νά ἐξομολογηθῆς στόν π. Καρελά. 

Πέρασαν 3-4 μέρες καί παραδόξως ὁ Χαρίλαος δέν ἐμφανίστηκε νά περνάη ἀπ᾽ τό δρόμο, ὅπως συνήθιζε. Τήν 5η, ὅμως, μέρα ἐμφανίζεται στό κατάστημα, ἱματισμένος καί σωφρωνημένος. 

Μόλις τόν εἶδε ὁ μπάρμπα Θεόδωρος μέ αὐτή τήν σοβαρότητα τοῦ λέει:

—Ἔλα τί ἔγινε καί χάθηκες; Πῆγες ἐκεῖ πού σοῦ εἶπα; 

—Πῆγα τήν ἴδια μέρα πού μοῦ εἶπες στόν συγκεκριμένο ἱερέα καί ἐξομολογήθηκα. Καί ὅταν τελείωσα μετά ἀπό 2,5 ώρες μοῦ εἶπε ὁ π. Καρελάς: “Μήν φοβᾶσαι! Ἕλα τήν Κυριακή στήν ἐκκλησία, γιά νά σοῦ βάλω ἕνα χωροφύλακα μέσα σου καί τότε δέν θά μπορῆς πιά, νά κάνης τίποτε, ἀπό αὐτά πού ἔκανες”. Πράγματι τήν Κυριακή πῆγα στήν ἐκκλησία καί Κοινώνησα καί ἀπό ἐκείνη τή στιγμή ἔφυγαν οἱ μουσαφιραίοι πού ἦταν μέσα μου! Ὁ χωροφύλακας πού ἔλαβα δηλ. ὁ Χριστός, μοῦ άλλαξε τή φύσι καί δέν μπορῶ ἄλλο νά βλασφημήσω! Δέν μπορῶ ἄλλο νά βρίσω! Καί ντρέπομαι τώρα, καθώς σκέφτομαι τι ἔλεγα καί τι ἔκανα τόσο καιρό... Κατάλαβα πόση μεγάλη δύναμι ἔχει ὁ Χριστός!!!...

†Δημήτριος Παναγόπουλος, ἱεροκήρυκας»(http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/11/75.html).

<>

«Ὁ γυιός μου, δυστυχῶς ἦταν ψυχρός ὥς πρός τήν πίστι. Ἐγώ τόν ἔβλεπα, ὑπέφερα, ἀλλά δέν μποροῦσα νά κάνω τίποτε. Μόνο προσευχόμουν. 

Ὅταν παντρεύτηκε, τοῦ πῆρα μιά εἰκόνα τῆς Παναγίας καί τοῦ τήν χάρισα γιά νά τήν βάλη σπίτι του. Ἀρνήθηκε νά τήν πάρη!

—Ποιός θά σέ προστατεύη παιδί μου;, τόν ρώτησα μέ πόνο.

—Δέν θέλω προστασίες!, ἦταν ἡ ἀπάντησί του.

Τότε πού ἦταν οἱ δρόμοι κλεισμένοι ἀπ᾽ τό μπλόκο τῶν ἀγροτῶν, χρειάστηκε νά ταξιδέψη, γιά τίς ἀνάγκες τῆς δουλειᾶς του. Τόν συμβούλεψα νά εἶναι προσεκτικός, γιατί φοβόμουν, ἔτσι πού ἦταν νευρικός, νά μήν μπλεχτῆ σέ καμμιά φασαρία. Μοῦ ἀπάντησε:

—Ἐγώ μάνα, θά περάσω, ὅ,τι καί νά γίνη!

“Παναγία μου, φώτισέ το”, εἶπα μέσα μου καί τοῦ ἔβαλα στό αὐτοκίνητο μπροστά μιά χάρτινη εἰκονίτσα τῆς Παναγίας, πού εἶχα πάρει ἀπ᾽ τό Μοναστήρι τῆς Παναγίας Βαρνάκοβας, στήν τελευταία ἐπίσκεψί μου. Αὐτή τή φορά, ὁ γυιός μοῦ παραδόξως δέν ἀντέδρασε...

Ὅταν γύρισε ἀπ᾽ τό ταξίδι, φαινόταν βαθιά συγκλονισμένος. Μέ φανερή συγκίνησι καί μέ ταπεινή φωνή μοῦ διηγήθηκε:

—Στό δρόμο Ἀθηνών-Λαμίας, μιά βαρυφορτωμένη νταλίκα, πού εἶχε καταφέρει νά παρακάμψη τά ἐμπόδια, ξαφνικά παρέκλινε πρός τήν λωρίδα τή δικιά μου, ἐνῶ συγχρόνως ἔτρεχε μέ μεγάλη ταχύτητα. Ἐγώ σέ ἐκεῖνο τό σημεῖο, δέν εἶχα καθόλου περιθώριο νά ξεφύγω. Ἡ ἀπόστασι πού μᾶς χώριζε ἦταν ἐλάχιστη. Καί νά φρενάριζε ἡ νταλίκα, δέν προλάβαινε νά σταματήση ἔγκαιρα. Ἐγώ πάγωσα!!! Κατάλαβα πώς ἡ ζωή μου τελείωνε. Τό μόνο πού πρόλαβα ἦταν νά φωνάξω: “Παναγία μου!!!”.

Τότε συνέβη τό ἑξῆς καταπληκτικό: Ἡ χάρτινη εἰκόνα τῆς Παναγίας, πού μοῦ εἶχες βάλει μάνα στό αὐτοκίνητο, σηκώθηκε στόν ἀέρα, στροβιλίστηκε καί κόλλησε στό παρ-μπρίζ, μέ πρόσωπο κατά ἔξω! Συγχρόνως ἡ νταλίκα σέ μιά ἀπόστασι ἐνάμισυ μέτρο περίπου, σταμάτησε ἐπί τόπου! Κυριολεκτικά καρφώθηκε μέ ἔνα φοβερό τράνταγμα! Κατέβηκε τρομαγμένος ὁ ὁδηγός τῆς νταλίκας καί μοῦ λέει συγκλονισμένος: 

—Ποιός μέ σταμάτησε φίλε μου; Μέ τό φορτίο πού ἔχω, δέν σταματοῦσα μέ τίποτε! 

Ἐγώ τρέμοντας ἀπ᾽ τήν ταραχή μου, γύρισα καί εἶδα τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, πού ἦταν ἀνεξήγητα ἀκόμα κολλημένη στό παρ-μπρίζ. Σήκωσα τό χέρι καί τοῦ τήν ἔδειξα, λέγοντάς του: 

—Η Παναγία μᾶς ἔσωσε!

Ἀπό τότε ὁ γυιός μου ἔγινε πιστός Χριστιανός, χάρι τῆς Παναγίας, τήν ὁποία ὑπερευχαριστώ!!!...

(Ἀληθινή μαρτυρία)»(http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/11/blog-post_935.html).

<>

«Ἡ νηστεία τῶν τροφῶν

εἶναι γιά ὅσους μποροῦν.

Ἡ νηστεία τῆς κακίας

καί τῶν ἀδυναμιῶν

εἶναι γιά ὅλους»(http://amfoterodexios.blogspot.com/2021/11/blog-post_20.html).

<>

«“Ποιός σοῦ ἔμαθε τήν εὐχή;”,

ρώτησε ἕνας μοναχός

τόν συνασκητή του.

“Ὁ διάβολος!

Ἐκεῖνος μέ πολεμοῦσε

μέ λογισμούς,

ἐγώ ἀντιστεκόμουν

μέ τήν εὐχή,

κι ἔτσι τήν ἔμαθα καλά”»(http://amfoterodexios.blogspot.com/2021/11/blog-post_21.html).

<>

«Ὅσοι ἀγαποῦν

οὔτε ἀπατοῦν

οὔτε ἀπαιτοῦν

οὔτε ἐπαιτοῦν»(http://amfoterodexios.blogspot.com/2021/11/blog-post_135.html).

<>

«Δασκάλα ἔβαλε στά παιδιά μιά ὄμορφη Χριστουγεννιάτικη ἐργασία:

Νά φτιάξουν μιά Χριστουγεννιάτικη φάτνη καί νά προσθέσουν στά ἤδη ὑπάρχοντα ἅγια πρόσωπα, ὅποιο γνωστό τους πρόσωπο θέλουν.

Μιά μαθήτρια (ΣΤ´ Δημοτικοῦ) πρόσθεσε τή μητέρα της, λέγοντας στήν καθηγήτρια, ὅτι τήν τοποθέτησε δίπλα στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ γιατί ἦταν ἐκείνη, πού τῆς γνώρισε τό Χριστό.

π. Σπ. Ρ.»(http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/11/blog-post_444.html).

<>

«Ὁ Σπυρίδων εἶναι φοιτητής σέ Παν/μιο τῶν Ἀθηνῶν.

Ἐργάζεται τρία πρωϊνά τῆς ἑβδομάδος καί δύο ἀπογεύματα.

Τά χρήματα τά παραδίδει στήν πολύτεκνη μητέρα του. 

Τά ὑπόλοιπα πέντε ἀδέλφια τόν ἔχουν πρότυπο.

Τούς μετακινεῖ καθημερινά μέ τό μικρό αὐτοκίνητό του στίς διάφορες ἀπογευματινές δραστηριότητες.

Τό Σάββατο καθαρίζει τό μικρό μαγαζάκι τοῦ πατέρα του.

Τήν Κυριακή ἀπ᾽ τό πρωΐ βρίσκεται στό ναό του καί βοηθᾶ στό ἱερό βῆμα.

π. Σπ. Ρ.»(http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/11/blog-post_638.html).

<>

«Εἶναι “καραμέλα“”, πού πιπιλίζεται ἀπό πολλούς.

Τό λένε νομίζοντας, ὄτι κάνουν... βαρυσήμαντη δήλωσι:

—Ἐγώ πιστεύω,

Ἀλλά... Τό ἔχω μέσα μου.

Μήν μοῦ λες γιά ἐκκλησίες καί παπάδες καί νηστεῖες.

Ἐδῶ τά χαλάμε. Ἐκκλησία δέν πηγαίνω ποτέ. Ἀλλά πάντως πιστεύω...

Χιλιοειπωμένες κοινοτυπίες, πού δυστυχῶς πολλοί τίς λένε.

Καί ἔχουν μάλιστα τήν ἰδέα, ὄτι πρωτοτυποῦν.

Ἔχουν τήν πεποίθησι, ὄτι λέγοντάς τες ἀποκαλύπτουν... ὀξύτητα νοημοσύνης και... βάθος σοφίας δυσθεώρητον.

Τό τί, ὄμως, στήν πραγματικότητα ἀποκαλύπτουν, μποροῦμε νά τό ἀντιληφθοῦμε σαφέστερα μέ μιά ἀπλή εἰκόνα.

Φαντασθεῖτε ἕνα ἄρρωστο, νά ἐγκωμιάζη μέ τά θερμότερα λόγια τόν γιατρό του, νά τόν διαβεβαιώνη μέ τά κολακευτικότερα ἐπίθετα γιά τό θαυμασμό του καί τήν ἐκτίμησί του στίς ἰκανότητές του καί στά προσόντα του, νά τοῦ περιγράφη μέ πειστικότητα τήν εἰλικρίνεια τῶν αἰσθημάτων ἀγάπης καί ἐμπιστοσύνης στό πρόσωπό του.

Καί ὕστερα, ἀφοῦ φεύγει ὁ γιατρός, καί ὁ ἀσθενής μένει μέ τήν συνταγή τοῦ γιατροῦ του, πού ἐπιβάλλεται νά ἀσκηθῆ στήν περίπτωσί του, προκειμένου νά ἀποκατασταθῆ ἡ ὑγεία του, νά τήν πετάη στά σκουπίδια, χωρίς νά δίνη τήν παραμικρή σημασία στό περιεχόμενό της χωρίς νά ἐφαρμόζη τίποτε ἀπολύτως ἀπό ὅ,τι αὐτή ὀρίζει.

Ἐρώτημα: Ποιά ἡ ὠφέλεια ἀπ᾽ τά ἐγκώμια στό γιατρό, ἄν δέν ἐφαρμόση τήν ἀγωγή πού χρειάζεται, γιά νά ἀποκατασταθῆ ἡ ὑγεία του;

Ἁπλούστατα. Ὅσο “καλά λόγια” κι ἄν εἶπε γιά τόν γιατρό, ἄν δέν ὑπακούση στή συνταγή του, ἀντί νά θεραπευθῆ, θά ἐπιδεινωθῆ ἡ κατάστασί του.

Κατά ἀνάλογο τρόπο δέν ἔχουν καμμιά σημασία, καί καμμιά ἀπολύτως ὠφέλεια, oἱ... δηλώσεις περί πίστεως καί οἱ “καλές ἰδέες” περί Θεοῦ, χωρίς ἐφαρμογή τῆς “συνταγῆς”, πού καθορίζει ἀναλυτικά τήν ἀναγκαία “ἀγωγή” πρός σωτηρία, πού μᾶς ἄφησε ὁ Μεγάλος ἰατρός Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, χωρίς τήν συγκεκριμένη “ἀγωγή”, πού λέγεται Μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, καί χωρίς τά συγκεκριμένα “φάρμακα” καί “νυστέρια”, πού λέγονται προσευχή καί νηστεία, ὁ ἄνθρωπος δέν λυτρώνεται ἀπ᾽ τά πάθη του, ἡ καρδιά του δέν ἀναγεννάται καί δέν ἀνακαινίζεται.

Ἡ ὕπαρξί του δέν μεταμορφώνεται.

Ἀντί, λοιπόν, νά δυσφοροῦμε γιά τίς “δυσκολίες” τῆς γνήσιας ἐν Xριστῷ ζωῆς, ὄπως τά μικρόμυαλα καί ἀνόητα παιδάκια στήν πικράδα τοῦ φαρμάκου, ἄς θελήσουμε νά ἀντιληφθοῦμε τή σοφία καί τό ρεαλισμό τοῦ λόγου τοῦ Ἁγ. Ἰσαάκ τοῦ Σύρου:

“Αἱ ἐντολαί τοῦ Θεοῦ ὑπέρ πάντας τούς θησαυρούς τοῦ κόσμου”.

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2009/05/blog-post_05.html

<>

«Ὁ παπα-Εφραίμ Κατουνακιώτης ἔλεγε στόν π. Εὐάγγελο Παπανικολάου, καί πρίν καί μετά τήν χειροτονία τοῦ π. Εὐαγγέλου:

“Η δουλειά τοῦ παπᾶ εἶναι νά διαβάζη ὀνόματα, χιλιάδες ὀνόματα, εἰδικά τῶν κεκοιμημένων.

Οἱ ζωντανοί ὅλο καί κάποιον θά βροῦν νά τοῦ ποῦν τόν πόνο τους, ὅλο καί κάποιος θά τούς στηρίξη ἔστω λίγο.

Στήν ἄλλη ζωή ὄλοι εἶναι ἐν μετανοίᾳ, ἀλλά δέν μπορούν οἱ ἴδιοι νά κάνουν τίποτε.

Δουλειά τοῦ παπᾶ, εἶναι νά μνημονεύη ὀνόματα κεκοιμημένων στήν Προσκομιδή”.

“Μια φορά”, ἔλεγε ὁ παπά-Ἐφραίμ, “κοιμήθηκε ἕνα καλογέρι μου.

Εἶδα κατόπιν ὄτι τό καλογέρι δέν εἶχε πάει σέ καλό μέρος...

Ἔκανα, λοιπόν, μεγάλη προσευχή γιά τήν ψυχή τοῦ καλογεριοῦ μου.

Τό βράδυ ἐμφανίζεται ὁ Χριστός καί μοῦ λέει:

—Σταμάτα νά προσεύχεσαι γιά τό καλογέρι σου, γιατί αὐτός ἔχει τελειώσει.

Ὁ παπα-Ἐφραίμ, τίποτε.

Συνέχιζε ἀκάθεκτος τίς προσευχές καί τά κομποσχοίνια καί τή μνημόνευσι τοῦ καλογεριοῦ τοῦ στήν Προσκομιδή.

Τοῦ ἐμφανίζεται ξανά ὁ Χριστός μας καί τοῦ λέει:

—Σέ παρακαλῶ, σταμάτα νά τόν μνημονεύης. Αὐτός δέν θά ἀλλάξη μέρος.

Ὁ παπα-Ἐφραίμ συνέχιζε τήν προσευχή γιά τό καλογέρι, τοῦ ὀποίου ἡ ψυχή δέν εἶχε πάει στόν Παράδεισο.

Ἔρχεται ὁ Χριστός μας γιά τρίτη φορά στόν παπα-Εφραίμ καί τοῦ λέει:

—Σ᾽ ἀγαπῶ, γιατί μοῦ μοιάζεις! Τό καλογέρι σοῦ δέν ἀξίζει ὅ,τι ζητᾶς, ἀλλά θά γίνη, ἐπειδή μοῦ μοιάζεις!”(http://amfoterodexios.blogspot.com/2021/12/blog-post_59.html).

<>

«Λίγο πρίν ἀπ᾽ τό Πάσχα, ἔφτασε ἡ ὥρα νά διδάξη τό 6ο κεφάλαιο, τῆς ἀναπαραγωγῆς. 

Μετά ἀπό μιά ἑβδομάδα ἔπρεπε νά ἐπεξεργαστοῦν σέ ὀμάδες τή σχετική δραστηριότητα ἀπ᾽ τό Τετράδιο Ἐργασιῶν, ἀλλά ἐκεῖνος ἦταν παντελῶς ἀπροετοίμαστος. 

Εἶχε γράψει τρία διαφορετικά σχέδια μαθήματος καί τά ἀπέρριψε ὄλα. 

Μπῆκε στήν τάξι μέ τήν ἀγωνία ἑνός νεοδιόριστου καί τή λαχτάρα τοῦ γονιοῦ ἀπέναντι στίς δεκαεπτά ψυχοῦλες πού εἶχε μπροστά του.

—Παιδιά μου, εἶπε διστακτικά, ἔχετε ἀκούσει φαντάζομαι γιά τήν ἔκτρωσι ἤ ἄμβλωσι. Ξέρει κάποιος νά μᾶς πῆ τί ἀκριβῶς γίνεται;

Καμμιά δεκαριά χέρια σηκώθηκαν. 

Εἰπώθηκαν πολλά. 

Τό θέμα εἶχε τραβήξει τό ἐνδιαφέρον τῶν μαθητῶν. Ἄλλοι σχολίαζαν δυνατά, ἄλλοι περίμεναν ὑπομονετικά νά τούς δώση τό λόγο κι ἄλλοι κουβέντιαζαν σιγά.

—Γιατί ἄραγε οἱ ἄνθρωποι καταφεύγουν στήν ἄμβλωσι;, τούς εἶπε. 

Χωρίς νά περιμένη ἀπάντησι, συνέχισε τά ἐρωτήματα.

—Εἶναι ἡ μόνη λύσι στά ἀδιέξοδα πού προκύπτουν; Τα ἄρρωστα παιδιά ἔχουν δικαίωμα νά ζήσουν; Ἄν ἡ μητέρα τοῦ Μπετόβεν ἐπέλεγε τήν ἄμβλωσι ὠς τή μόνη λύσι, τί θά ἔχανε ἡ ἀνθρωπότητα;

Σέ λίγη ὥρα ἡ συζήτησι εἶχε ἀνάψει γιά τά καλά καί τό σχέδιο μαθήματος εἶχε πάει περίπατο. 

Χωρίς νά τό πολυκαταλάβη, μπῆκε καί σ᾽ ἄλλα χωράφια. 

Τούς μίλησε γιά τήν ἱερή στιγμή τῆς συλλήψεως καί τότε βρῆκε τήν εὐκαιρία γιά νά ἐξηγήση στά παιδιά πού τόν ἄκουγαν ἀμίλητα, πώς κάποια πράγματα πού ὁ κόσμος θεωρεῖ ὅτι εἶναι ἀντισύλληψι, κάθε ἄλλο παρά ἀντισύλληψι εἶναι.

Τό κουδούνι χτύπησε γιά διάλειμμα, ἀλλά κανένας μαθητής δέν κουνήθηκε. 

Ἡ συζήτησι συνεχίστηκε. 

Τούς μίλησε καί γιά τό Σύλλογο πού συμπαραστέκεται στά κορίτσια πού ἔχουν ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη. 

Εἶπαν πολλά. 

Οἱ μαθητές τόν διέκοπταν συνέχεια μέ ἐρωτήσεις καί ἀπορίες. 

Μόνο ὅταν μπῆκε ὁ φιλόλογος γιά τήν ἑπόμενη διδακτική ὥρα συνειδητοποίησαν ὄτι ἔπρεπε νά σταματήσουν.

Τήν ἄλλη χρονιά δέν δίδαξε Βιολογία. 

Τήν ζήτησε ἄλλος συνάδελφος. 

Τό ἴδιο ἔγινε καί τίς ἑπόμενες χρονιές. 

Κάποιο ἀπό τά ἑπόμενα καλοκαίρια μετά τήν ἐπιστροφή ἀπ᾽ τίς διακοπές, παραξενεύτηκε ὅταν βρῆκε ἑπτά μηνύματα στόν τηλεφωνητή. 

—Κύριε, ἡ Κατερίνα Δ. εἶμαι. Μέ θυμᾶστε; Μᾶς κάνατε Βιολογία στήν Α´ Γυμνασίου. Σᾶς παρακαλῶ πᾶρτε με τηλέφωνο στό 210... Εἶναι ἀνάγκη.

Ἄκουσε καί τά ὑπόλοιπα μηνύματα, ὅλα σχεδόν μέ τό ἴδιο περιεχόμενο καί ὅλα ἀπ᾽ τήν Κατερίνα.

“Τι νά τῆς συμβαίνει ἄραγε;”, σκεφτόταν ὅση ὥρα πληκτρολογοῦσε τόν ἀριθμό. 

Ἔμεινε ἄφωνος μέ τά νέα πού ἔμαθε ἀπ᾽ τήν Κατερίνα. 

Ἡ Ἐβελίνα, ἕνα ὄμορφο καί ζωηρό κορίτσι ἀπ᾽ τήν τάξι τους εἶχε δεσμό μέ τό Διαμαντή, ἕνα ἀγόρι ἀρκετά μεγαλύτερο, πού ἦταν φαντάρος. 

Ὅταν ἡ Ἐβελίνα κατάλαβε πώς κυοφοροῦσε τό παιδί τους καί τό ἐκμυστηρεύτηκε στή μητέρα της, ἐκείνη τήν ἔδιωξε ἀπό τό σπίτι. 

Τή μάζεψε εὐτυχῶς ἡ μητέρα τοῦ ἀγοριοῦ. 

Ἔπρεπε, ὅμως, νά ἀποφασίσουν τί θά γίνη ἀπό κεῖ καί πέρα. 

Ἡ μητέρα τοῦ Διαμαντῆ συμπαθοῦσε πολύ τήν Ἐβελίνα. 

Τούς πρότεινε νά παντρευτοῦν καί τούς ὑποσχέθηκε ὄτι θά ἔμεναν σπίτι της ὄσο καιρό χρειαζόταν. 

Δέν ἤθελε ἐπ᾽ ὀυδενί νά διακόψουν τήν κύησι. 

Ἡ Ἐβελίνα, ὄμως, ἦταν 17 ἐτῶν, δηλαδή ἀνήλικη. 

Καί δέν μποροῦσε νά παντρευτῆ. 

Ἐπιπλέον τά οἰκονομικά τῆς οἰκογένειας τοῦ Διαμαντῆ ἦταν δύσκολα.

Τότε ἡ Κατερίνα θυμήθηκε τό μάθημα τῆς Βιολογίας πού ἔκαναν στήν Α´ Γυμνασίου καί τό Σύλλογο πού τούς εἶχε πει ὁ καθηγητής τους. 

Ἔψαξαν νά τόν βροῦν στό τηλέφωνο. Ἀλλά ἐκεῖνος δέν ἀπαντοῦσε. 

Χωρίς νά χάσουν καιρό, ἀναζήτησαν πληροφορίες στό internet, στήν ἀρχή στά τυφλά καί χωρίς ἐλπίδα. Τελικά τά κατάφεραν. 

Ἐπισκέφθηκαν μαζί μέ τήν Ἐβελίνα τό Σύλλογο. 

Ἡ κοπέλλα πού τούς ὑποδέχθηκε, χειρίστηκε τό θέμα μέ πολλή σύνεσι καί λεπτότητα. 

Ἡ μητέρα τῆς Ἐβελίνας, ὄμως, ἦταν ἀνένδοτη. Τότε μπῆκε σέ ἐφαρμογή τό plan B. 

Ὁ εἰσαγγελέας ἀνηλίκων ἔδωσε, ἀντί τῶν γονέων, τήν συγκατάθεσι γιά νά γίνη ὁ γάμος. 

Κουμπάροι ἦταν ὅλη ἡ τάξι! 

Καί ἐκλεκτός προσκεκλημένος ὁ καθηγητής τῆς Βιολογίας στό Γυμνάσιο.

Ἀνόρεχτα ἄνοιξε τόν ὑπολογιστή του ὁ συνταξιοῦχος καθηγητής τῶν Φυσικῶν ἐπιστημῶν γιά νά διαβάση καμμιά εἶδησι. 

Ὕστερα ἀπό κάμποση ὥρα μπῆκε στό facebook. 

Ἔχει καιρό τώρα πού ἄνοιξε λογαριασμό. 

Ἡ γυναῖκα του τόν κοροϊδεύει. 

—Μόνο τά πιτσιρίκια ἔχουνε facebook. 

—Καί ὅσοι αἰσθάνονται ἀκόμα πιτσιρίκια, τῆς ἀπαντοῦσε ἐκεῖνος. 

Πάντα ἤθελε νά συμπορεύεται μέ τή νέα γενιά. 

Ὄχι γιά νά τό παίζη νέος καί in. 

Ἤθελε μόνο νά ξέρη πῶς σκέφτονται, πῶς λειτουργοῦν.

Πληκτρολόγησε τόν κωδικό καί μπῆκε στό λογαριασμό του. 

Εἶχε 92 likes στήν τελευταία του ἀνάρτησι. “Τό ψηφιακό ναρκωτικό πού τρέφει τό ναρκισσισμό μας”, σκέφτηκε καί... οὔπς, εἶδε ἕνα αἴτημα φιλίας. 

Ἔκανε κλίκ στό διπλό προσωπάκι καί διάβασε: Ἡ Evln Ppd σᾶς ἔκανε αἴτημα φιλίας. 

Τί εἶναι πάλι αὐτό τό Evln Ppd; Εἶχε ὡς ἀρχή νά μήν κάνει διαδικτυακούς φίλους πρόσωπα πού δέν τά ἤξερε καί στήν πραγματική ζωή. Διέγραψε τό αἴτημα φιλίας καί τότε πρόσεξε πώς εἶχε καί ἕνα αἴτημα στό messenger ἀπ᾽ τήν Evln Ppd. 

Τό ἄνοιξε. 

“Κύριε, μέ θυμάστε; Ἡ Ἐβελίνα Παπαδοπούλου εἶμαι. Τί κάνετε; Πολύ χάρηκα ὅταν εἶδα τό ὄνομά σας στό fb. Εἶστε ἀκόμα στό σχολεῖο; Ἐμεῖς μένουμε οἰκογενειακῶς στήν Κρήτη. Ὁ Διαμαντής ἔχει ἀνοίξει μία βιοτεχνία μέ γαλακτοκομικά προϊόντα καί πᾶμε πολύ καλά. Ἐγώ κύριε, ὅταν τό μωρό μας ἔγινε δύο ἐτῶν, πῆγα ξανά σχολείο. Ἔδωσα Πανελλήνιες καί πέρασα στό ΤΕΙ, Χημεία Τροφίμων. Πήρα δίπλωμα καί βοηθῶ τό Διαμαντή στό μαγαζί. Κάναμε ἀκόμα ἕνα παιδάκι καί... περιμένω τρίτο. Κύριε, δέν θά ξεχάσω ὅ,τι κάνατε γιά μας. Σᾶς περιμένουμε στήν Κρήτη νά ἔλθετε μέ τήν οἰκογένειά σας”.

—Πέτρο, μήπως ξέρεις πώς βρίσκουμε διαγραμμένα αἰτήματα φιλίας;, φώναξε στό γυιό του.

—Τί τά θές τά social media, ἀφού δέν τό ᾽χεις; ἀπάντησε βαριεστημένα ὁ γυιός.

Δέν περίμενε ἄλλο. 

Ἔκανε κλίκ στό πλαίσιο τῆς ἀναζητήσεως καί πληκτρολόγησε Evln Ppd. 

Τή βρῆκε, ἔκανε δεκτό τό αἴτημα φιλίας καί μπῆκε στόν “τοῖχο” της. 

Διάβασε τήν πιό πρόσφατη ἀνάρτησί της. Μιλοῦσε γιά τά ὑπέροχα συναισθήματα τῆς μανούλας πού κυοφορῆ. 

Αὐτόματα πῆγε νά κάνη κλίκ στό like. 

Στάθηκε σκεφτικός. 

Τί κρίμα! 

Αὐτό τό φτωχό μπλέ εἰκονίδιο μέ τόν ἀνασηκωμένο ἀντίχειρα δέν χωράει ὅλα ὅσα αἰσθανόταν γιά τήν Ἐβελίνα καί τά ἑκατοντάδες παιδιά πού ὁ Θεός ἔβαλε στό δρόμο του. 

“Τά reactions θέλουν ἐπειγόντως update”, μουρμούρισε.

Ὁ γυιός, πού ἔτυχε νά περνάη δίπλα του, τό ἄκουσε καί κοντοστάθηκε ἔκπληκτος. 

Μάταια προσπαθοῦσε νά καταλάβη τί εἶχε στό μυαλό του ὁ πατέρας ...

Κρ. Π.

Πηγή: Ἀμφοτεροδέξιος»(http://miteriko.blogspot.com/2018/10/blog-post_18.html).

<>